پروستاتیت

پروستاتیت به معنی التهاب غده پروستات و یکی از شایع ترین بیماری های دستگاه ادراری در آقایان زیر ۵۰ سال است. که شامل چهار نوع باکتریایی حاد، باکتریایی مزمن، سندرم درد مزمن لگن (CPPS) و پروستاتیت غیر باکتریایی (بدون علامت) می شود. این بیماری می تواند باعث عفونت، التهاب و درد غده پروستات شود.

بیشترین علت بروز این بیماری نیز، عفونت های دستگاه ادراری (UTIs) و دیگر عفونت های باکتریایی است. اما ممکن است گاهی پروستاتیت بدون دلیل خاصی ایجاد شود.

التهاب پروستات می تواند در هر سنی اتفاق بیفتد، اما احتمال ابتلا به آن در مردان ۲۰ تا ۴۰ سال و افراد بالای ۷۰ سال بیشتر است. خوشبختانه پروستاتیت قابل درمان است و پزشکان با در نظر گرفتن علت و علائم بیماری داروهای مختلفی را تجویز می کنند که می تواند به بهبود التهاب غده پروستات و کاهش علائم شما کمک کند.

انواع پروستاتیت

پروستاتیت حاد باکتریایی

عفونت باکتریایی باعث ایجاد این نوع پروستاتیت می شود. تب و لرز، تکرر ادرار، ادرار دردناک و اختلال در ادرار کردن شایع ترین علائم این بیماری هستند که اغلب به صورت ناگهانی بروز می کنند. برای درمان این نوع پروستاتیت نیاز به داروهای آنتی بیوتیک دارید.

باکتریایی مزمن

در این نوع هم، باکتری ها علت اصلی بروز بیماری هستند. بیشترین علائم این بیماری نیز شامل ادرار دردناک یا مشکل در ادرار کردن می شود که اغلب به صورت تدریجی ایجاد می شوند. درمان پروستاتیت باکتریایی مزمن معمولا طولانی تر است.

سندرم درد مزمن لگن (CPPS)

شایع ترین نوع پروستاتیت است و بیشتر در مردان جوان و میانسال شایع است. تقریبا از هر ۳ نفر ۱ نفر ممکن است به این بیماری مبتلا شود. علائم این بیماری بیشتر به شکل درد در قسمت های لگن، کمر و راست روده، کیسه بیضه، پرینه (ناحیه بین اندام تناسلی و مقعد) و آلت تناسلی، درد هنگام انزال، اختلال نعوظ، تکرر ادرار، ادرار دردناک، اختلال در ادرار کردن و بی اختیاری ادرار بروز می کند. نکته قابل توجه این است که بروز علائم این نوع پروستاتیت ممکن است تا چند ماه طول بکشد. ترکیبی از درمان ‌های دارویی و خانگی می تواند به بهبود این بیماری کمک کند.

پروستاتیت غیر باکتریایی (بدون علامت)

این نوع تنها باعث التهاب غده پروستات می شود و هیچ علائم مشخصی ندارد. از این رو شما تا زمانی که معاینه نشوید و آزمایش انجام ندهید اصلا متوجه آن نخواهید شد. از این رو به درمان خاصی نیز نیاز ندارد.

علائم بیماری

علائم پروستاتیت بسته به نوع و علت آن متفاوت است. به غیر از پروستاتیت غیر باکتریایی که بدون علامت است، سه نوع دیگر علائم مشترکی دارند، از جمله:

– درد زیر شکم، کمر، ناحیه تناسلی یا پرینه

– تکرر ادرار

– ادرار دردناک (دیسوریا)

– قطع و وصل ‌شدن جریان ادرار

– وجود خون در ادرار (هماچوری)

– خون در مایع منی (هماتوسپرمی)

– درد هنگام رابطه جنسی (دیسپارونی)

– انزال دردناک

– اختلال در نعوظ

* پروستاتیت باکتریایی حاد علاوه بر علائم اشاره شده، باعث علائمی شبیه آنفولانزا مانند تب، بدن درد و لرز نیز می شود.

چه عواملی باعث پروستاتیت می شوند؟

عوامل مختلفی در بروز این بیماری نقش دارند. برای مثال عامل اصلی پروستاتیت باکتریایی (حاد/ مزمن) عفونت های باکتریایی است. یا در مورد سندرم درد مزمن لگن و پروستاتیت غیر باکتریایی عوامل دیگری مطرح هستند. این عوامل به صورت تفکیک شده عبارتند از:

علل پروستاتیت باکتریایی

– عفونت مثانه یا سنگ مثانه

– عفونت های مقاربتی (STIs)

– استفاده از کاتتر ادراری (لوله ای که ادرار را از مثانه تخلیه می کند)

– بیوپسی از پروستات

– سنگ پروستات

– احتباس ادرار یا انسداد ادرار

– عفونت ادراری (UTIs)

– آسیب دیدگی ناحیه لگن

علل سندرم درد مزمن لگن و پروستاتیت غیر باکتریایی

– بیماری های خود ایمنی

– آسیب عضلات کف لگن

– تحریک یا التهاب عصب لگن

– استرس

عوامل خطر بیماری

عواملی که می توانند ریسک ابتلا به این بیماری را بالا ببرند عبارتند از:

– سن بالای ۵۰ سال

– بزرگ شدن پروستات (BPH)

– ابتلا به عفونت ادراری و عفونت مثانه

– سابقه پروستاتیت

– ناهنجاری در دستگاه ادراری

– استفاده از کاتتر ادراری

عوارض پروستاتیت

از جمله عوارض این بیماری می توان به موارد زیر اشاره کرد:

– عفونت خون یا سپتیسمی (فقط در مورد پروستاتیت حاد باکتریایی)

– اختلال عملکرد جنسی

– التهاب اندام های نزدیک به غده پروستات

تشخیص بیماری

برای تشخیص بیماری پروستاتیت یا التهاب پروستات، پزشکان بعد از بررسی علائم و انجام معاینه های فیزیکی، آزمایش هایی را به منظور تشخیص دقیق توصیه می کنند از جمله:

– معاینه دیجیتال رکتوم (DRE)

– آزمایش ادرار (به منظور بررسی عفونت ها و باکتری های ادراری)

– آزمایش خون (برای اندازه گیری پروتئین اختصاصی پروستات یا PSA در خون)

– سیستوسکوپی

– سونوگرافی ترانس رکتال

– تست اورودینامیکی (به منظور بررسی عملکرد مثانه)

درمان پروستاتیت

درمان پروستاتیت با توجه به علت و نوع آن می تواند متفاوت باشد. به جز پروستاتیت غیر باکتریایی که نیازی به درمان ندارد. رایج ترین اشکال درمانی برای دیگر انواع پروستاتیت عبارتند از:

روش های درمان سندرم درد مزمن لگن (CPPS)

با توجه به این که افراد مبتلا به CPPS علائم مختلفی را بروز می دهند، پزشکان براساس سیستم طبقه بندی UPOINT بیماران را به زیر گروه های مختلف تقسیم کرده و برای هر کدام درمانی متفاوت را ارائه می کنند. این درمان ها عبارتند از:

– آلفا بلوکرها

– داروهای مسکن

– روان درمانی (به منظور کاهش استرس)

– داروهای ضد التهاب

– گرما درمانی

– ماساژ منظم پروستات

– فیزیوتراپی

روش های درمان پروستاتیت باکتریایی (حاد/ مزمن)

از آنجایی که علت اصلی این نوع پروستاتیت عفونت های باکتریایی است، پزشکان با تجویز آنتی بیوتیک به بهبود علائم این بیماری کمک می کنند. طول دوره درمان پروستاتیت باکتریایی حاد معمولا ۱۴ الی ۳۰ روز، و نوع مزمن ۴ تا ۱۲ هفته است.

درمان های خانگی پروستاتیت

در کنار درمان های پزشکی، متخصصان ممکن است برای مدیریت و کنترل علائم این بیماری روش های دیگری را نیز به شما توصیه کنند که می توانید در خانه انجام دهید. بهترین اقداماتی که می توانید در منزل برای درمان پروستاتیت انجام دهید عبارتند از:

– نوشیدن مایعات فراوان برای هیدراته ماندن

– مصرف مسکن های بدون نسخه مانند ایبوپروفن

– اجتناب از غذاها و نوشیدنی های تند یا اسیدی حاوی کافئین یا الکل

– دوش آب گرم و یا استفاده از پدهای گرم کننده

– انجام تمرینات کششی برای کمک به عضلات کف لگن

– خودداری از فعالیت هایی که باعث افزایش درد می شوند مانند دوچرخه سواری

سخن آخر

پروستاتیت یک بیماری شایع و گاهی دردناک است که باعث التهاب غده پروستات می شود. این بیماری بیشتر بین مردان زیر ۵۰ سال شایع است، اما افرادی بالای ۵۰ سال نیز ممکن است به آن مبتلا شوند. این بیماری براساس علت آن به ۴ نوع مختلف تقسیم می شود. که هر کدام به شکل متفاوتی درمان می شوند. تمامی روش های درمانی می تواند به بهبود علائم و التهاب پروستات کمک کند. در این بین شما می توانید زیر نظر پزشک از درمان های خانگی نیز بهره مند شوید.