سیالادنیت (التهاب غدد بزاقی)
سیالادنیت به معنای التهاب غدد بزاقی است. این بیماری معمولا به علت عفونت ها، بیماری های خودایمنی و سنگ های غدد بزاقی ایجاد می شود.
سیالادنیت بیشتر غدد پاروتید و غدد زیر فکی را درگیر می کند و ممکن است به شکل حاد و یا مزمن بروز کند.
این بیماری قابل درمان است و روش های درمان آن بستگی به شدت التهاب و عفونت دارد. پزشکان امروزه با ارائه راهکارهایی مانند دارو، درمان های خانگی و جراحی، التهاب و عفونت را برطرف می کنند. لازم به ذکر است که این بیماری در صورت عدم درمان مناسب می تواند به دیگر قسمت ها از جمله سر و گردن نیز گسترش پیدا کند و باعث عفونت شدید شود. از این رو بهتر است در صورت داشتن علائمی مثل تورم، درد، تب و یا مشکل در تنفس و بلع به پزشک مراجعه کنید.
چه افرادی به این بیماری مبتلا می شوند؟
هر کسی ممکن است به این بیماری مبتلا شود. اما تحقیقات نشان می دهند که شیوع این بیماری در بین افراد بالای ۵۰ سال بیشتر است، به ویژه کسانی که به سنگ غدد بزاقی مبتلا هستند. علاوه بر این احتمال ابتلا به این بیماری برای گروه های زیر نیز وجود دارد:
– نوزادان
– بیمارانی که در دوران نقاهت بعد از جراحی به سر می برند
– افراد مبتلا به کم آبی و سوء تغذیه
– افراد با سیستم ایمنی ضعیف
علائم سیالادنیت
رایج ترین علائم سیالادنیت عبارتند از:
– تغییر رنگ، اندازه و حساس شدن غدد بزاقی
– تب (در مواقعی که التهاب باعث عفونت شود)
– کاهش بزاق
– احساس درد هنگام غذا خوردن
– خشکی دهان
– تورم گونه و گردن
علت التهاب غدد بزاقی
عوامل مختلفی می توانند باعث این بیماری شوند از جمله:
– عفونت باکتریایی یا ویروسی
– کم آبی بدن
– مصرف برخی داروها مانند دیورتیک ها (داروهای ادرار آور)، آنتی هیستامین ها و بتابلوکرها
– سندرم شوگرن (یک بیماری خودایمنی)
– بهداشت ضعیف دهان
آیا این بیماری مسری است؟
چنانچه سیالادنیت نتیجه یک عفونت باشد، می تواند از طریق عطسه، سرفه یا تماس با بزاق آلوده به دیگران منتقل شود. اما در صورتی که سنگ غدد بزاقی علت بیماری باشند، امکان انتقال بیماری به فرد دیگری وجود ندارد.
تشخیص بیماری
سیالادنیت هم از طریق معاینه های فیزیکی و هم انجام آندوسکوپی قابل تشخیص است. همچنین در برخی مواقع پزشکان از تصویربرداری های پزشکی مانند سونوگرافی و سی تی اسکن برای یافتن علت التهاب غدد بزاقی کمک می گیرند.
درمان سیالادنیت
راه های مختلفی برای درمان این بیماری وجود دارد، از جمله:
– آنتی بیوتیک ها
آنتی بیوتیک ها معمولا خط اول درمان سیالادنیت هستند. دیکلوکساسیلین، سفالوسپورین یا کلیندامایسین رایج ترین نوع آنتی بیوتیک برای درمان این بیماری می باشند.
– درمان های خانگی
این درمان ها بیشتر به کاهش درد و افزایش بزاق کمک می کنند، مثل نوشیدن آب کافی، مکیدن آبنبات های ترش، استفاده از کمپرس گرم، ماساژ غدد بزاقی، و رعایت بهداشت دهان و دندان.
– درمان های غیر جراحی
در برخی مواقع، پزشکان برای هیدراته ماندن بدن و درمان عفونت ها داروهای داخل وریدی را برای شما تجویز می کنند.
– جراحی
چنانچه بیماری به درمان های دیگر پاسخ ندهد، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند.
پیشگیری از التهاب غدد بزاقی
شاید نتوانید به طور کامل از سیالادنیت یا التهاب غدد بزاقی پیشگیری کنید. اما چند راهکار وجود دارد که با رعایت آنها می توانید احتمال ابتلا به این بیماری را کمتر کنید، از جمله:
– نوشیدن آب کافی
– رعایت کامل بهداشت دهان و دندان
– داشتن یک رژیم غذایی سالم
– خودداری از مصرف سیگار و سایر تنباکوها
بدون دیدگاه